ไม้เฉา

รางเลือนเหมือนไม้เฉา

สะท้อนเงาบนแผ่นน้ำ

ปลีดกลีบทีละ กำ

แต่ละก้านก็ปลดปลง

ทุกภาพดูพร่าพราย

น่าใจหายไม่มั่นคง

รอเวลาสิ้นลง

แม้เมื่อไหร่ไม่ รู้

ราหหยั่งยังอ่อนล้า

อีกสาขาเคยค้ำชู

บัดนี้หนักเหลือสู้

ค้อมเอนลู่ไม่ยากเย็น

เดียวดายริมชาย ฝั่ง

สิ้นกำลังสู้ลำเค็ญ

เหลือฝันสิ่งเดียวเป็น

แหล่งหล่อเลี้ยงชีพให้ยัง

คำนึงถึงวันเก่า

วัยอ่อนเยาว์-ยาม เปี่ยมหวัง

แผ่ก้านด้วยพลัง

ผลิกลีบสดและงดงาม

ทอดเหม่อมองบนฟ้า

ปุยเมฆาล่องฟ้าคราม

อยาก ลอยละลิ่วตาม

เตลิดฟ่องจนพอใจ

รางเลือนเหมือนไม้เฉา

ที่เงียบเหงาข้างเงาใส

ฟากฟ้าอยู่แสนไกล

ข้าจะไปให้ถึงฝัน

บุญญศักดิ์ ทองน้อย