นำเล่าต่อแก่ผู้ไม่รู้หลัก
คือถูกกฏพจนะฉันทลักษณ์
ทั้งรู้จักคำนิยมผสมไป
ความไพเราะเพราะนำซึ่งคำถ้อยอีกถ้อยคำนำใช้ในการแต่ง
มาเรียงร้อยกลมกลืนฟังรื่นไหล
ดุจสายน้ำยามบ่าชลาลัย
ห่อนสิ่งใดขัดขวางมิค้างคา
ต้องชัดแจ้งจุนเจือต่อเนื้อหา
ตั้งแต่ต้นจนปลายบรรยายมา
พรรณาเนื้อความงามจำนรรจ์ ข้อความใดไม่ชัดอย่าจัดใส่
กลอนพาไปปิดทางการสร้างสรรค์
"บัดเดี๋ยวดังหงั่งเหง่งวังเวง"นั้น
ยึดให้มั่นเป็นหลักร้อยถักกลอน สวัสดิ์ ศิริคุปต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น