แม่น้ำ..

เธอ,ทอดกายท่ามกลางความกว้างใหญ่
แห่งทุกภู,เทือกไพร,เธอไหลผ่าน
สืบกระแสแกล่ฉนำกลายตำนาน
ต่อฤดูกาล อยู่การณ์ระกำ

ผ่านทุกข์โหดหินเขาเงื้อมเหงาสลับ
ถั่งร่างธารรินซับหนุนทับกระหน่ำ
บางระบายอายละอองล่องระบำ
พลิ้วสายสูงสาดต่ำต่อสัมพันธ์

มุ่งสู่เมืองผ่านมาพบมนุษย์
ให้สันคลื่นบริสุทธิ์ มีสีสัน
ขากขยะขยายอย่างบ่มิยัน
คือสาบเมือกสามัญ,คนสรรมา

รวมเอาสายธาราสร้างขยาย
เพาะเลี้ยงพันธุ์สัตวฺหลายเพิ่มในหล้า
มอบทุกมวลให้หมู่ มนุษย์มา
ก็ยังกล้าสร้างกรรมล้างทำลาย

เขาสู่ท้องแห่งเธอเสมอทาส
เรี่ยระดะดารดาษเกลื่อนกลาดก่าย
ปฏิกูลเป็นโกฏิเปื้อนกระจาย
สบในสายแม่น้ำนามแม่นี้

เธอ,ทอดกายท่ามกลางจากประเทศ
หอบเอาผลจากเหตุ ทุเรศหนี
เธอ เชี่ยวไหลชะล้างได้อย่างดี
ชักผลชั่วไหลรี่ ปรี่ชำระ.ฯ

"สันต์ธวัช ศรีคำแท้"