กาพย์ห่อโคลง ชมเหล้า

แม่โขงรินใส่แก้ว	สุรา
เติมต่อน้ำโซดา	กับพร้อม
รีเจนซี่เชิญมา	กระแช่ อุเอย
เหล้าเถื่อนตาลเมาน้อม	พี่น้องสกุลหงส์
แม่โขงเติมโซดา	สุดซาบซ่าในอารมณ์
นำแข็งลงผสม	รสกลมกล่อมย้อมดวงใจ
กรึ๊บกรึ๊บผ่านลำคอ	เนื้อแกล้มล่อตามลงไป
สุขสมจะหาไหน	มาเทียมเท่าดื่มเจ้าเอย
นั่นรี ฯ นี่น่าดื่ม	สักขวดลืมทุกข์เสบย
ตัวฉันนั้นไม่เคย	ได้ลิ้มรสสักหยดเดียว
หากกรึ๊บลงลำคอ	คงสุขหนอขอเพียวเพียว
ยิ่งคิดยิ่งปากเปรี้ยว	อยากจะลิ้มลองชิมรส
หงส์ทองมองแล้วเคลิ้ม	น้ำลายเยิ้มลงย้อยหยด
นี่สิที่เคยซด	จนเหือดหายไปหลายกลม
รสชาติช่างนุ่มนิ่ม	ใครได้ชิมเป็นต้องชม
เด็ดขาดในอารมณ์	เหมือนดื่มไวท์และบรั่นดี
กะแช่ แลน้ำเมา	จริงจริงเจ้าแสนเข้าที
ดึกดื่นแอ่นได้ที่	กอดกระปุกซุกแทนเมีย
รสนิ่มชิมแช่มชื่น	สุดชื่นมื่นดังดื่มเบียร์
มีไว้ ไม่ละเหี่ย	ใจชุ่มชื่นทุกคืนวัน
ดูดอุดูน่าดูด	เกินจะพูดพรรณากัน
เปรียบสาวน่าเคล้าครัน	ช่างอ่อนหวานน่าซานซบ
เหล้าเถื่อนดีกรีแรง	คอทองแดงยังสยบ
คออ่อนต้องน้อมนบ	ได้สักแก้วไม่แคล้วคลาน
จบชมโคลงกาพย์แก้ว	ชมจันทร์
แลนี่คือสวรรค์	แม่นแท้
ได้ดูดดื่มทุกวัน	เป็นสุข ยิ่งนา
เพียงแต่หลบเมียแม้	เท่านั้น เฮาเอย

รังสิมันตุ์