...+

วันพฤหัสบดีที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2547

ไม่ล้อก็เหมือนล้อ

ชายสองคนคุนกันทางโทรศัพท์อย่างมันในอารมณ์ปนเครียดนิดๆ

ชาย 1 - "บรรหารไม่อยู่เหรอ ให้เขาจัดการเองก็แล้วกัน"

ชาย 2 - "บรรหารไม่ไหวมั้ง อีกอย่างคิดว่าไม่อยู่ ติดธุระมาไม่ได้"

ชาย 1- "อย่างนั้น ให้เฉลิมเคลียร์แทนได้"

ชาย 2 - "โอ๊ย! เฉลิมยิ่งแล้วใหญ่ เอาตัวแทบไม่รอดอยู่แล้ว นี่พึ่งจะกลับจากนอก ไม่ไหวหรอก"

ชาย 1 " เอ.....ทำไงดีล่ะ อ้อ....นึกออกแล้ว.. ให้น้าชาติชายไปพูดและทำความเข้าใจกันเอง"

ชาย 2 " ไม่ได้นะ เดี๋ยวนี้น้าชาติเขาวางมือจากงการไปแล้ว"

ชาย 1 "ใครจะเคลียร์เรื่องนี้ได้ดีน้า ติดต่อน้องสุแล้วหรือยัง เห็นหน้าตาและบุคลิกดีนี่ อีกอย่างดวงกำลังขึ้น"

ชาย 2 "ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด น้องสุเดี๋ยวนี้มองตาไม่เห็นตีนกับใครอีกแล้ว"

ชาย 1 "แล้วจิ๋วล่ะ"

ชาย 2 " โธ่เอ๊ย! พี่จิ๋วยิ่งดวงกำลังตกอยู่ นี่ยังพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ไหนต้องแปลไทยเป็นไทยให้คนอื่นอีก เสียเวลาเปล่าไม่ได้เรื่องแน่"

ชาย 1 "เอางี้ ไปหาจ๊อด ฉายากาวใจก็แล้วกัน"

ชาย 2 "ครับ ครับ ผมจะไปขอร้องพี่จ๊อดดู"


หมายเหตุ - บรรหาร หมายถึง บรรหาร ศิษย์หอมหวล (ลิเก)

เฉลิม หมายถึง เฉลิมพล มาลาคำ (นักร้อง)

ชาติชาย หมายถึง ชาติชาย เชี่ยวน้อย (นักมวย)

น้องสุ หมายถึง สุนารี ราชสีมา (นักร้อง)

พี่จิ๋ว หมายถึง นภา เกียรติวันชัย (นักมวย)

ส่วนจ๊อดไม่รู้จะหมายถึงใคร บ.ก. คอยหลบฝ่ามือพิฆาตจากบิ๊กจ๊อดก็แล้วกัน "เพี้ยะ"


จาก กองกีด
มกราคม พ.ศ. 2535

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น