++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

บทกวี แค้นของแผ่นดิน

เกิดเป็นหมา ดีกว่า เป็นทักสิน
ไร้แผ่นดิน ผืนใหญ่ ไว้ซุกหน้า
เหลือแผ่นดิน ผืนยาน ของภรรยา
ดูไร้ค่า ป่าไม่ชื้น ดินผืนเลว

ยามเมื่อเป็น รัฐบาล คิดการชั่ว
หลงเมามัว มืดดำ ทำแหลกเหลว
ฆ่าตัดตอน กันทั่วไป ดังไฟเปลว
ชาติดิ่งเหว ด้วยคนพาล สันดานไพร

มันไม่รอ สอบสวน ให้ถ้วนถี่
ด้วยเหตุที่ เอาริยำ นำนิสัย
ตั้งศาลเตี้ย ชำระกัน ให้บรรลัย
ไม่ต้องคิด ถามไถ่ ยุติธรรม

ส่งสัญญาณ ให้ภรรยา เข้ามาฮุบ
ที่ผืนโต โผล่ผลุบ อุปถัมภ์
แค่เซ็นไว้ ให้เมียโกย โดยชอบธรรม
หมาระยัม แก้ต่างให้ ร้ายเป็นดี

เป็นนายก สี่ห้าปี มีเงินเพิ่ม
จากของเดิม หมื่นล้าน บานสดศรี
เจ็ดหมื่นล้าน มาจากไหน ไอ้กาลี
แจงออกมา ประชาชี ได้รู้กัน

เกษตรกร ชาวนา สัมมาชีพ
ไม่ถูกบีบ ด้วยธรรมนูญ ห้าศูนย์นั่น
นักการเมือง เฟื่องฝอย คอยผลักดัน
มัวนอนฝัน แก้กฎหมาย ให้รอดตัว

แจงออกมา ว่าใคร ได้ประโยชน์
มีผลโภชน์ อย่างใด ได้คุ้มหัว
สิทธิ์น้อยลง อย่างไรหวา อย่าเมามัว
มรึงอย่ามั่ว อ้างว่า ประชาธิปไตย

จำกัดสิทธิ์ จำกัดเสียง เพียงใดเล่า
จึงโหยหา แต่ของเก่า เราสงสัย
พูดให้ชัด หน่อยหนา ชาวนาไทย
ได้อะไร จากสี่ศูนย์ ธรรมนูญมาร

เหยียบแผ่นดิน ผืนใหญ่ ไม่ได้แล้ว
เหตุไอ้แม้ว อยากได้ศพ กลบเป็นฐาน
เดือนเมษา มรึงผลาญไทย ดังไฟกาฬ
ชาติสุวาน ปั่นฝูงควาย ให้เผาเมือง

วิญญาณใด โดนมันฆ่า จะขอปลุก
จงเร่งลุก เล่นบ่าวนาย ให้คางเหลือง
ทำลายพวก คนคด หมดรุ่งเรือง
แผ่นดินไทย ได้ปลดเปลื้อง เหล่าหมาเลว
แค้นของแผ่นดิน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น